Και ξαφνικά...

Είσαι μαλάκας και αρχίδι... Και πολύ ασχολήθηκα μαζί σου... Έπρεπε να έχω φροντίσει τον εαυτό μου και κανέναν άλλον σας...
Πολλές φορές η γλώσσα, κόκαλλα δεν έχει και κόκαλλα τσακίζει...Ήθελα να είμαι από μια μεριά να το αποφύγω όλο αυτό το σημερινό.Μόλις είχα ξυπνήσει, βέβαια, είχε μια απόσταση από το χωριό και την έπεσα για λίγο.Τα μάτια μου ήταν τόσο βαριά που έκλειναν από μόνα τους. Είδα τον Άρη να κατεβαίνει με το μωρό αγκαλιά και να μπαίνει σε ένα μαγαζί. Το αμαξι ανέπτυξε ταχύτητα και πήγαμε προς το σπίτι. Ακουσα πολλά. Και πράγματα που δεν ήθελα να ακούσω ή δεν περίμενα να ακούσω. Τουλάχιστον από την μάνα μου.
Εντάξει. Ξέρω ότι δεν έχει τον τρελό χρόνο για τον εαυτό της. Την πειράζει που έχει κάποια παραπάνω κιλά και δεν μπορεί να τα χάσει. Τα αστεία μου δεν τα βλέπει για αστεία, συνήθως τα παρεξηγεί. Με τον άντρα της δεν έχουν τον χρόνο που είχανε κάποτε. Ο μικρός είναι ζούζουλο. Είναι τα δάνεια. Το δικαστήριο για το σπίτι. Η σχολή μου. Τα υπόλοιπα έξοδα. Αλλά και πάλι. Ούτε οι πρώτοι είμαστε ούτε οι τελευταίοι με προβλήματα και πάντα θα υπάρχει κάτι να μας στεναχωρεί και κάτι άλλο να μας κάνει να χαιρόμαστε... Τι να κάνουμε.
Λύση δεν είναι να αυτοκτονήσει ή να μας παρατήσει ούτε να χωρίσει και να μείνουμε στο δρόμο όλοι μας και χωρίς κανένα εφόδιο. Είμαι κατά των σπασμωδικών κινήσεων...
Και ήδη έχω ζήσει ένα διαζύγιο. Δεν είμαι σε θέση να ζήσω και δεύτερο. Και αυτήν την φορά να αφήσω τον αδερφό μου πίσω και να σηκωθώ να φύγω. Αλλά μάλλον αυτό θα κάνω. Ηδη ψάχνω για δουλειά. Βρήκα κάτι αγγελίες. Θα πάρω αύριο τηλέφωνο και ότι γίνει. Βαρέθηκα να ακούω ότι φταίω εγώ για όλα. Εντάξει. Σε κάποια μπορεί να φταίω, αλλά οχι σε όλα...
Ξέρω ότι και η μανα μου δεν είναι βράχος και ότι δεν αντέχει να ακούει τα πάντα. Αλλά, αν δεν τα πω στην μάνα μου, σε σένα, σε κάποιον άλλον... Τότε που θα τα πω; Και πιο έμπιστο άτομο από την μάνα σου υπάρχει; Δεν κάνω τίποτα από κακία...
Εύχομαι να μην χωρίσουν και να είναι απλά μια κρίση από τις πολλές. Αλλά νιώθω ότι η μαμά έχει ξεπεράσει τα όρια της. Το λέει ήδη ότι θέλει να μας παρατήσει και να φύγει και δεν είναι η πρώτη φορά που το λέει. Ίσως είναι καλύτερα και για αυτήν έτσι. Ίσως να μην ήταν έτοιμη να γίνει μάνα ή να τελείωσε εδώ ο κύκλος της. Είμαι είκοσι χρονών. αργά ή γρήγορα θα φύγω από το σπίτι για να ανοίξω αυτά τα γαμημένα φτερά και να φύγω να φύγω μακριά.
Όμως, η ένσταση μου είναι στον μικρό. Που έκανε αμαν και πως να τον γεννήσει, γιατί ήθελε άλλο ένα παιδί και παράλληλα να κρατήσει την οικογένεια της και τώρα το λέει απλά κακομαθημένο και τα τινάζει όλα στον αέρα. Ο μικρός, δεν έγινε από μόνος του έτσι. Κάποιοι βοήθησαν σε αυτό. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η απάντηση είναι ΟΛΟΙ. Είχαμε χρόνια να δούμε παιδί στο σόι και πέσαμε όλοι με τα μούτρα πάνω του να μην του λείψει τίποτα και στο τέλος ναι, τον κάναμε σαν τα μούτρα μας. Όμως δεν φταίει και δεν θέλω να φύγω μακριά από αυτόν και δεν είναι σωστό να χωρίσουν ξανά. Εγώ θα το ζήσω για δεύτερη φορά και ο  μικρός θα μείνει χωρίς μάνα. Επειδή στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο μικρός ναι, έχει μπαμπά. εγώ δεν είχα.
Και τώρα, θα με πεις αχάριστη, γιατί με μεγάλωσε ο άντρας της μάνας μου. Αλλά όσο παράξενο και αν ακουστεί... Σαν τον μπαμπά σου κανένας από μια ηλικία και μετά... Δεν τραβάει η ομάδα. Είναι ένας φίλος. Που όταν στεναχωρεί την μαμά δεν είναι φίλος.