Τα νέα της Ελβίρας

5/5/2013: Σήμερα η Ελβίρα έφαγε από το χέρι μου πέντε ηλιόσπορους. Λογικά, ένιωσε άνετα μαζί μου. Δεν με δάγκωσε καθόλου. Δεν θέλω να της δίνω πολλές λιχουδιές για να υπολογίζω πόσο και τι τρώει.

15/5/2013: Η Ελβίρα άρχισε να παίζει συχνά με τα ρολλά υγείας που της βάζουμε στο κλουβάκι της. Της αρέσει να τα ξεσκίζει και να βάζει τα κομμένα κομματάκια μαζί με ροκανίδι στην φωλίτσα της. 

31/5/2013: Σκέφτομαι να πάρω άλλο ένα χαμστεράκι να της κάνει παρέα. Εγώ λείπω πολλές ώρες από το σπίτι. Η μαμά θα φρικάρει. Θα της το φέρω με τρόπο. Θα το δεχτεί στο τέλος.

Πάντα εσύ...

Πάντα φοβόμουν μην χαθείς από μένα. Μην σβήσει το φως με μια ανάσα και εξαφανίσει όλα τα ίχνη σου μέχρι να ανοίξω ξανά τα μάτια μου και να χρειαστώ μια σφιχτή αγκαλιά. Από εκείνες τις μεγάλες, τις σταθερές, που μύριζαν έρωτα και σιγουριά από μακριά στην μύτη της ψυχής μας και ολόκληρου του είναι μας.
Πάντα φοβόμουν μην φουρτουνιάσω τα ματάκια σου και βουλιάξουν μέσα τους τα φρεσκοστολισμένα κουτιά των θέλω σου και τα καλοστεκούμενα όνειρα σου. Άνοιγα το παράθυρο να πάρω λίγο αέρα, τόσο που να μην γρατσουνίσω τα φτερά σου... Και το έκλεινα ξανά. Μαζί με τα μάτια μου και την υπομονή μου. Που τόσο λαχταρούσα να αφήσω ελεύθερη να τσιρίξει όσα κράταγε κρυφά για να μην πληγωθείς...
Πάντα φοβόμουν να αντίκρισω στο καθρέφτη το εγώ μου. Πίσω από τα φτιαξίδια και μέσα από το δέρμα υπήρχαν ακόμη βαριές οι αλυσίδες. Κι ο χρόνος ήταν τόσο λίγος για να βρω τα κλειδιά και να λύσω τα δεσμά μου...Που προτιμούσα να μείνω εν γνώση μου στην φυλακή της χαράς σου... Και χαράς μου, μέσα από την εξαπάτηση του ενθουσιασμού μου...

Το Παρίσι μέσα στο σπίτι σου με ένα κλικ...

Παρατηρήσεις

Σήμερα έψαξα στο ίντερνετ παιχνίδια που να μπορεί να παίξει η Ελβίρα για να νιώσει άνετα, καθώς έψαχνα παρατήρησα ότι υπάρχει τρόπος εξήμερωσης... Πάλι καλά δλδ για να ξέρω και τι να κάνω για να νιώσει άνετα μαζί μου, γιατί ως τώρα με δαγκώνει αρκετά.
Επίσης, παρατήρησα ότι έχω κάνει δύο ακόμη βασικά λάθη.
1) Ο αδερφός μου τσιρίζει πάρα πολύ στο σπίτι και στα χάμστερ είναι ενοχλητικές οι τσιρίδες.
2) Το πήρα από την πρώτη μέρα στα χέρια μου, χωρίς να ακολουθήσω την διαδικασία εξημέρωσης.

Η ΕΛΒΙΡΑ

Aυτή εδώ είναι η Ελβίρα μου. Το χαμστεράκι που μου έκλεψε την καρδιά από την πρώτη στιγμή που την είδα. Είναι γκριζωπή με άσπρη κοιλίτσα και κατάμαυρα ματάκια σαν κουμπιά. Κοιμάται αρκετά τις πρωινές ώρες. Ξυπνάει μόνο για πιει νεράκι συνήθως και ξανακοιμάται. Αν την ξυπνήσεις κατά λάθος ή δεν έχει χορτάσει ύπνο δεν αποκλείεται και να σε δαγκώσει. Ευτυχώς το δάγκωμα της δεν είναι δυνατό, άσχετα με το ότι εγώ πετάγομαι στο ταβάνι. Το φαγητό της αποτελείται από διάφορα σποράκια και βιταμινούλες καθώς επίσης και μια ροδίτσα με ασβέστιο για τα δόντια της. Αν είναι σε καλή διάθεση, μπορεί να χοροπηδάει για να παίξει μαζί σου ώρες ολόκληρες. Της αρέσει να περπατάει πάνω στο χαλί και να σπινιάρει με τον ποπουδάκο της πάνω στα πλακάκια. Παρ' όλο που όλα τα χαμστεράκια γνωρίζουν και τους αρέσει να κάνουν τροχό... Το δικό μου ή δεν θέλει ή δεν έμαθε να κάνει ακόμη. Το κοιτάζει από μακριά και φεύγει. Πριν σε αφήσει να την χαιδέψεις... Θα μυρίσει το χέρι σου. Αν σε γλύψει και δεν σε δαγκώσει, θα αρχίσει να ανεβαίνει πάνω σου και να σουλατσάρει στο χέρι σου από τα δάχτυλα σου ως τον ώμο επάνω. Αν αρχίσει να σε δαγκώνει καλύτερα να την αφήσεις κάτω μέχρι να πλύνεις τα χέρια σου. Το χάμστερ μου είναι φανατικός αντικαπνιστής. Εαν καπνίσεις και πας να το χαιδέψεις, δεν θα γυρίσει καν να σε κοιτάξει. Ωστόσο, αν πλύνεις τα χέρια σου με λεβάντα ή λίγο χαμομήλι, θα είναι κολλημένη επάνω σου.

Η Ελβίρα μπορεί να μην είναι συνηθισμένο κατοικίδιο. Και μπορεί πολλοί με την πρώτη ματιά να την αντιπαθούν. Ωστόσο, είναι ένα πολύ γλυκό ζωάκι που το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνο και καλόν ύπνο για να σου αποδείξει πόσο παιχνιδιάρικο και καλόβουλο είναι.

H απόφαση του νέου κατοικιδίου

Ήταν απόγευμα. Είχαμε πάει με τον Κωνσταντίνο για καφέ. Τελικά, ούτε καφέ ήπιαμε. Πήραμε χυμό. Ο Κωνσταντίνος δεν πίνει και έτσι είπα και εγώ να κάνω μια προσπάθεια για υγιεινή τροφή μαζί του... Ξεκινώντας από τα υγρά.
Είχε και ένα μωράκι εκεί και ξεχάστηκα παίζοντας μαζί του. Πάντα μου άρεσαν τα παιδάκια. Ειδικά αυτά τα φαφούτικα που γελάνε με το παραμικρό και φωτίζονται τα ματάκια τους.
Κάπως έτσι είπαμε να πάμε και σε ένα pet shop. Είχε κάτι κουταβάκια έξω έξω και ο Κωνσταντίνος έχει μούρλα με αυτά. Τα συγκεκριμένα κουταβάκια έμενα δεν μου άρεσαν για αυτό και προχώρισα προς τα μέσα στο μαγαζί και δεν έχει να κάνει με την ράτσα ή την γλύκα που βγάζει το κάθε σκυλί. Απλώς δεν ήταν όσο καθαρά τα περίμενα. Σε αντίθεση με τα γατάκια και τα παπαγαλάκια.
Και κάπως έτσι μπήκα και εγώ στο τρυπάκι να κοιτάζω και να θέλω να πάρω ένα. Όχι γατάκι ούτε παπαγαλάκι. Στην αρχή κόλλησα με ένα κοι κόκκινο. Κάποτε ήθελα να κάνω τατουάζ με ένα τέτοιο στην πλάτη μου, κοντά στην μέση. Οχι ότι τώρα μου έφυγε η ιδέα, απλώς δεν έχω χρήματα για να χτυπήσω κανένα τώρα. Υστερα είδα κάτι πουλάκια που μοιάζουν με πιγκουίνοι και έπαθα σοκ με το πόσο όμορφα μπορεί να είναι. Η τιμή τους δεν είναι πολύ ακριβή, ωστόσο μαζί με το κλουβί και την τροφή τους... Ξεφεύγει αρκετά από τα δικά μου μέτρα και σταθμά.
Και καταλήξαμε να είμαστε στην άλλη πλεύρα του μαγαζιού με τα κουνελάκια και τα χαμστεράκια.  Είδα ένα χαμστεράκι το οποίο το λάτρεψα από την αρχή. Όμως φοβήθηκα πως η μαμά μου δεν θα το θέλει και έκανα να φύγω. Κάτι που τελικά δεν κατάφερα να κάνω, γιατί τα μικρούλικα ματάκια του με κέρδισαν από την αρχή. Ηταν σαν τον ποντικομικρούλι σε θηλυκό. Και το πήραμε.
Στο δρόμο το κουβαλούσε ο Κωνσταντίνος, ο οποίος ένιωθε ανατριχιασμένος και με έβριζε που πήρα χάμστερ για κατοικίδιο, γιατί κατά την άποψη του είναι ένα ποντίκι με γούνα πολυτελείας. Ήθελα να ξερα αν τα άλλα δεν έχουν πολυτελείας γούνα. Τέλος πάντων...
Εγώ γελούσα σε όλο το δρόμο αμήχανα, γιατί ήξερα πως αφού αντέδρασε ο φίλος μου έτσι θα αντιδρούσε κάπως ανάλογα και η μαμά μου...
Και δεν είχα και άδικο. Από την πρώτη στιγμή είπε να το γυρίσουμε πίσω και πως αν τύχει και βγει έξω θα το κυνηγάει με την σκούπα. Της φάνηκε δε περίεργο που πληρώσαμε για να πάρουμε ένα ποντίκι ενώ στο χωριό θα το βρίσκαμε δωρεάν.
Προσπάθησα να της εξηγήσω πως δεν είναι σαν όλα τα άλλα ποντικάκια και πως είναι ράτσες ράτσες και ευτυχώς ήταν η Εύα μαζί της, ένα κορίτσι που έχει πειραματιστεί πολύ με τα κατοικίδια. Μέχρι και μαϊμού έχουν πάρει με την αδερφή της στο σπίτι τους και μου έδωσε δίκιο και το πήραμε.
Εύχομαι να το συμπαθήσει στην πορεία και να μην είναι τόσο αρνητική.