Είχα μέρες να πάω στο χωριό. Για να μην πω μήνες. Ηθελα να πάω για να αλλάξω παραστάσεις και για να γεμίσω τα πνευμόνια μου με αέρα και καθαρό οξυγόνο. Όπως και να το κάνουμε έχω και συγγενείς εκεί και πιο πολύ τα παιδιά που χάθηκαν και τους σκέπασε το χώμα και τώρα είναι εκεί και καρτερούν ένα κερί... Πάλι καλά έχει κόσμο που τα αγάπησε και είναι ακόμη εκεί και τα προσέχει με κεράκια και με το καθαρίζουν τον τάφο τους...
Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη μέρα μου εκεί, είχε να κάνει πάλι με κηδεία μιας και πέθανε ο παππούς του ξαδέρφου και ενώ η ξαδέρφη μου έλειπε στο εξωτερικό για διακοπές...Το κορυφαίο της υπόθεσης είναι ότι μια βδομάδα πριν το διακωμωδούσαμε στο στυλ φαντάζεσαι να... και γελούσαμε. Και τελικά μας βγήκε ξινό και από την μύτη. Πρώτη φορά είδα τον ξάδερφος μου τόσο χάλια ψυχολογικά και τόσο αλλιώτικο... Αλλά αυτός ο παππούς ήταν η αδυναμία του...
Οπότε πέρασα όλες τις υπόλοιπες μέρες στο μπαμπά μέχρι να περάσει και αυτή η μπόρα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν έτσι όπως τα περίμενα, αλλά δεν ήταν και εντελώς χάλια. Μπόρεσα και βρήκα ίντερνετ για κάποιες ώρες της ημέρας, ώστε να στέλνω κανένα μηνυματάκι, έβγαζα φωτογραφίες με το κινητό, καθόμουν στην αυλή, είδα πολλά σκυλάκια τα οποία τα τάισα κιόλας και πάνω από όλα έμαθα πολλές κακίες για μένα για άλλη μια φορά. Το θετικό ήταν ότι δεν κάπνισα καθόλου και δεν ήπια καθόλου εκτός από γάλα. Ούτε καν καφέ. Ναι ναι.
Το κακό της υπόθεσης ήταν ότι κοινώνησα ενώ έμαθα μετά ότι δεν κάνει αν έχεις προγαμιαίες σχέσεις, θα μου πεις εγώ ελεύθερη είμαι τώρα, αλλά είχα διάφορα στην ζωή μου, το γεγονός ότι τρώγαμε όπως προστάζει η εκκλησία, ότι έβλεπα μόνο τούρκικα έργα - αφού αυτά ήθελαν οι υπόλοιποι, ότι κοιμόμουν από τις δέκα και έβαλα κιλά τρώγοντας για να μην θέλω να καπνίσω και χαλάσω την εικόνα μου στον μπαμπά.
Μπορεί να μην έχει κάνει πολλά για μένα και πάντα να τα παρατούσε στην πρώτη δυσκολία που αυτό με πειράζει και θα με πειράζει όσο ζω, αλλά δεν θέλω να έχει άσχημη εικόνα για μένα. Θέλω να είναι περήφανος για μένα και να με αγαπάει, έστω και λίγο.
Σε αντίθεση με την γυναίκα του μπαμπά μου που δεν την συμπάθησα ποτέ και δεν με ενδιαφέρει και τι γνώμη έχει σχηματίσει για μένα... Ωρες ώρες την βλέπω να προσπαθεί να με πλησιάσει, αλλά με τόσα που έχει κάνει τι να εμπιστευτώ και ποιον από όλους;
Δεν θέλω να ζορίζω το μυαλό μου με άλλα προβλήματα. Πέρασα αρκετά και περνάω ακόμη. Καθένας στο πόστο του και για όσο κρατήσει. Τι να κάνουμε τώρα...
Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη μέρα μου εκεί, είχε να κάνει πάλι με κηδεία μιας και πέθανε ο παππούς του ξαδέρφου και ενώ η ξαδέρφη μου έλειπε στο εξωτερικό για διακοπές...Το κορυφαίο της υπόθεσης είναι ότι μια βδομάδα πριν το διακωμωδούσαμε στο στυλ φαντάζεσαι να... και γελούσαμε. Και τελικά μας βγήκε ξινό και από την μύτη. Πρώτη φορά είδα τον ξάδερφος μου τόσο χάλια ψυχολογικά και τόσο αλλιώτικο... Αλλά αυτός ο παππούς ήταν η αδυναμία του...
Οπότε πέρασα όλες τις υπόλοιπες μέρες στο μπαμπά μέχρι να περάσει και αυτή η μπόρα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν έτσι όπως τα περίμενα, αλλά δεν ήταν και εντελώς χάλια. Μπόρεσα και βρήκα ίντερνετ για κάποιες ώρες της ημέρας, ώστε να στέλνω κανένα μηνυματάκι, έβγαζα φωτογραφίες με το κινητό, καθόμουν στην αυλή, είδα πολλά σκυλάκια τα οποία τα τάισα κιόλας και πάνω από όλα έμαθα πολλές κακίες για μένα για άλλη μια φορά. Το θετικό ήταν ότι δεν κάπνισα καθόλου και δεν ήπια καθόλου εκτός από γάλα. Ούτε καν καφέ. Ναι ναι.
Το κακό της υπόθεσης ήταν ότι κοινώνησα ενώ έμαθα μετά ότι δεν κάνει αν έχεις προγαμιαίες σχέσεις, θα μου πεις εγώ ελεύθερη είμαι τώρα, αλλά είχα διάφορα στην ζωή μου, το γεγονός ότι τρώγαμε όπως προστάζει η εκκλησία, ότι έβλεπα μόνο τούρκικα έργα - αφού αυτά ήθελαν οι υπόλοιποι, ότι κοιμόμουν από τις δέκα και έβαλα κιλά τρώγοντας για να μην θέλω να καπνίσω και χαλάσω την εικόνα μου στον μπαμπά.
Μπορεί να μην έχει κάνει πολλά για μένα και πάντα να τα παρατούσε στην πρώτη δυσκολία που αυτό με πειράζει και θα με πειράζει όσο ζω, αλλά δεν θέλω να έχει άσχημη εικόνα για μένα. Θέλω να είναι περήφανος για μένα και να με αγαπάει, έστω και λίγο.
Σε αντίθεση με την γυναίκα του μπαμπά μου που δεν την συμπάθησα ποτέ και δεν με ενδιαφέρει και τι γνώμη έχει σχηματίσει για μένα... Ωρες ώρες την βλέπω να προσπαθεί να με πλησιάσει, αλλά με τόσα που έχει κάνει τι να εμπιστευτώ και ποιον από όλους;
Δεν θέλω να ζορίζω το μυαλό μου με άλλα προβλήματα. Πέρασα αρκετά και περνάω ακόμη. Καθένας στο πόστο του και για όσο κρατήσει. Τι να κάνουμε τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου