Ενα γαμημένο γιατί

Γιατί ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο; Δεν μπορούσε να φτιάξει κάτι πιο χρήσιμο για την κοινωνία; Όλα εμείς τα χαλάμε και θυμώνουμε και από πάνω και κάνουμε δήθεν εξέγερση αλλάζοντας πλευρό και διπλώνοντας το καλαμάκι στον φραππέ μας...
Γιατί έχω την συγκεκριμένη μαμά και δεν έχω κάποια άλλη; Δεν λέω ότι δεν μου αρέσει η μαμά που έχω... Απλά να.... Τα γονίδια, τι σχέση έχουν με την ψυχή μου; Και γιατί ανήκω στην συγκεκριμένη οικογένεια και όχι κάπου αλλού; Σε κάποια άλλη χώρα πχ...
Γιατί η ψυχή μου διάλεξε αυτό το σώμα και όχι ένα δίμετρο, αδύνατο και γυμνασμένο; Δεν έχω ιδιαίτερα μεγάλο παράπονο από το σώμα μου, αλλά δεν είμαι και μοντελάρα...
Γιατί ο άνθρωπος δεν παραδέχεται ποτέ ΟΛΑ του τα λάθη; Και γιατί αμα παραδέχεσαι κάποια να κάνεις άλλα ακόμη μεγαλύτερα; Γιατί είμαστε τόσο ευάλωτοι...
Γιατί για να πας στον παράδεισο πρέπει να περνάς όλες αυτές τις δοκιμασίες; Αμα θες χρυσέ μου να μπω εκεί, βάλε με κατευθείαν τι με τριγυρνάς από δω και από κει; Δικιά μου ιδέα ήταν να γεννηθώ ψυχή σε έναν κόσμο γεμάτο αδικία, ψευτιά και πόνο; Και αν φταίει η Εύα και το άλλο το κωλόφιδο ΝΑΑΑΑ και σε αυτούς που εξαιτίας τους τα τραβάμε όλα τώρα... Που άνοιγε τα μπούτια της σε οτιδήποτε μακρόστενο αντί για το μυαλό της και διαιώνισε και το είδος της βλακείας και της αχορταγοσύνης...
Κι αφού έζησα χωρίς να το θέλω γιατί και μετά θάνατον να ζω έτσι όπως θέλουν οι άλλοι; Παράδεισος και κόλαση και πράσινα άλογα και αν σου άφηναν και επιλογή να διαλέξεις και κάτι άλλο καλά θα ήταν... Γιατί να μην υπάρχει μια μέση οδός δλδ; 
Μόνο καλό και κακό; Και αν υπερισχύσει το καλό μονάχα η ισορροπία τι θα γίνει; Τι θα γυρίσουμε το μικρό σπίτι στο λιβάδι; Κι αλήθεια μετά τι; Τι γίνεται πιο μετά; Μετά την δεύτερα παρουσία ας πούμε... Απλά θα υπάρχω σε έναν παράδεισο; ΚΑΙ ΜΕΤΑ;;;
Γιατί ο Γιώργος να μην με σκέφτεται καθόλου και να μου στέλνει ένα μήνυμα; Εντάξει, δεν λέω, έκανα και εγώ μαλακίες... Αλλά δεν αγάπησα ποτέ κανέναν άλλον παραπάνω από αυτόν και τελικά τι πήρα πίσω; Τίποτα... Θα μου πεις, πάλι πήρα σκέψεις, εμπειρίες... Όμως το μαξιλάρι μου εξακολουθεί να είναι άδειο και η θέση δίπλα μου, επίσης...
Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να ψυχολογήσεις μια συμπεριφορά; Γιατί να μην όλα αυτό και αυτό ίσον το άλλο και τέλος...;
Γιατί να μην μπορείς να τρως όλη μέρα σοκολάτα; Και να πρέπει να αναγκάζεσαι ένα σώρο μαλακίες, που ενώ στα παρουσιάζουν ουαου μετά βγάζουν ένα σωρό προβλήματα και καρκινογόνες ουσίες;
Γιατί να μην έχω δουλειά δλδ και να κάθομαι να ξύνομαι όλη μέρα; Δεν έχω προσόντα εγώ;
Γιατί, γιατί, γιατί.... Γιατί το βράδυ πάντα σου κάνει ένα κεφάλι ΝΑ και δεν σε αφήνει να κοιμηθείς...