Back to Salonica baby...

Είχα μέρες να πάω στο χωριό. Για να μην πω μήνες. Ηθελα να πάω για να αλλάξω παραστάσεις και για να γεμίσω τα πνευμόνια μου με αέρα και καθαρό οξυγόνο. Όπως και να το κάνουμε έχω και συγγενείς εκεί και πιο πολύ τα παιδιά που χάθηκαν και τους σκέπασε το χώμα και τώρα είναι εκεί και καρτερούν ένα κερί... Πάλι καλά έχει κόσμο που τα αγάπησε και είναι ακόμη εκεί και τα προσέχει με κεράκια και με το καθαρίζουν τον τάφο τους...
Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη μέρα μου εκεί, είχε να κάνει πάλι με κηδεία μιας και πέθανε ο παππούς του ξαδέρφου και ενώ η ξαδέρφη μου έλειπε στο εξωτερικό για διακοπές...Το κορυφαίο της υπόθεσης είναι ότι μια βδομάδα πριν το διακωμωδούσαμε στο στυλ φαντάζεσαι να... και γελούσαμε. Και τελικά μας βγήκε ξινό και από την μύτη. Πρώτη φορά είδα τον ξάδερφος μου τόσο χάλια ψυχολογικά και τόσο αλλιώτικο... Αλλά αυτός ο παππούς ήταν η αδυναμία του...
Οπότε πέρασα όλες τις υπόλοιπες μέρες στο μπαμπά μέχρι να περάσει και αυτή η μπόρα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν έτσι όπως τα περίμενα, αλλά δεν ήταν και εντελώς χάλια. Μπόρεσα και βρήκα ίντερνετ για κάποιες ώρες της ημέρας, ώστε να στέλνω κανένα μηνυματάκι, έβγαζα φωτογραφίες με το κινητό, καθόμουν στην αυλή, είδα πολλά σκυλάκια τα οποία τα τάισα κιόλας και πάνω από όλα έμαθα πολλές κακίες για μένα για άλλη μια φορά. Το θετικό ήταν ότι δεν κάπνισα καθόλου και δεν ήπια καθόλου εκτός από γάλα. Ούτε καν καφέ. Ναι ναι.  
Το κακό της υπόθεσης ήταν ότι κοινώνησα ενώ έμαθα μετά ότι δεν κάνει αν έχεις προγαμιαίες σχέσεις, θα μου πεις εγώ ελεύθερη είμαι τώρα, αλλά είχα διάφορα στην ζωή μου, το γεγονός ότι τρώγαμε όπως προστάζει η εκκλησία, ότι έβλεπα μόνο τούρκικα έργα - αφού αυτά ήθελαν οι υπόλοιποι, ότι κοιμόμουν από τις δέκα και έβαλα κιλά τρώγοντας για να μην θέλω να καπνίσω και χαλάσω την εικόνα μου στον μπαμπά.
Μπορεί να μην έχει κάνει πολλά για μένα και πάντα να τα παρατούσε στην πρώτη δυσκολία που αυτό με πειράζει και θα με πειράζει όσο ζω, αλλά δεν θέλω να έχει άσχημη εικόνα για μένα. Θέλω να είναι περήφανος για μένα και να με αγαπάει, έστω και λίγο. 
Σε αντίθεση με την γυναίκα του μπαμπά μου που δεν την συμπάθησα ποτέ και δεν με ενδιαφέρει και τι γνώμη έχει σχηματίσει για μένα... Ωρες ώρες την βλέπω να προσπαθεί να με πλησιάσει, αλλά με τόσα που έχει κάνει τι να εμπιστευτώ και ποιον από όλους; 
Δεν θέλω να ζορίζω το μυαλό μου με άλλα προβλήματα. Πέρασα αρκετά και περνάω ακόμη. Καθένας στο πόστο του και για όσο κρατήσει. Τι να κάνουμε τώρα...

Ενα γαμημένο γιατί

Γιατί ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο; Δεν μπορούσε να φτιάξει κάτι πιο χρήσιμο για την κοινωνία; Όλα εμείς τα χαλάμε και θυμώνουμε και από πάνω και κάνουμε δήθεν εξέγερση αλλάζοντας πλευρό και διπλώνοντας το καλαμάκι στον φραππέ μας...
Γιατί έχω την συγκεκριμένη μαμά και δεν έχω κάποια άλλη; Δεν λέω ότι δεν μου αρέσει η μαμά που έχω... Απλά να.... Τα γονίδια, τι σχέση έχουν με την ψυχή μου; Και γιατί ανήκω στην συγκεκριμένη οικογένεια και όχι κάπου αλλού; Σε κάποια άλλη χώρα πχ...
Γιατί η ψυχή μου διάλεξε αυτό το σώμα και όχι ένα δίμετρο, αδύνατο και γυμνασμένο; Δεν έχω ιδιαίτερα μεγάλο παράπονο από το σώμα μου, αλλά δεν είμαι και μοντελάρα...
Γιατί ο άνθρωπος δεν παραδέχεται ποτέ ΟΛΑ του τα λάθη; Και γιατί αμα παραδέχεσαι κάποια να κάνεις άλλα ακόμη μεγαλύτερα; Γιατί είμαστε τόσο ευάλωτοι...
Γιατί για να πας στον παράδεισο πρέπει να περνάς όλες αυτές τις δοκιμασίες; Αμα θες χρυσέ μου να μπω εκεί, βάλε με κατευθείαν τι με τριγυρνάς από δω και από κει; Δικιά μου ιδέα ήταν να γεννηθώ ψυχή σε έναν κόσμο γεμάτο αδικία, ψευτιά και πόνο; Και αν φταίει η Εύα και το άλλο το κωλόφιδο ΝΑΑΑΑ και σε αυτούς που εξαιτίας τους τα τραβάμε όλα τώρα... Που άνοιγε τα μπούτια της σε οτιδήποτε μακρόστενο αντί για το μυαλό της και διαιώνισε και το είδος της βλακείας και της αχορταγοσύνης...
Κι αφού έζησα χωρίς να το θέλω γιατί και μετά θάνατον να ζω έτσι όπως θέλουν οι άλλοι; Παράδεισος και κόλαση και πράσινα άλογα και αν σου άφηναν και επιλογή να διαλέξεις και κάτι άλλο καλά θα ήταν... Γιατί να μην υπάρχει μια μέση οδός δλδ; 
Μόνο καλό και κακό; Και αν υπερισχύσει το καλό μονάχα η ισορροπία τι θα γίνει; Τι θα γυρίσουμε το μικρό σπίτι στο λιβάδι; Κι αλήθεια μετά τι; Τι γίνεται πιο μετά; Μετά την δεύτερα παρουσία ας πούμε... Απλά θα υπάρχω σε έναν παράδεισο; ΚΑΙ ΜΕΤΑ;;;
Γιατί ο Γιώργος να μην με σκέφτεται καθόλου και να μου στέλνει ένα μήνυμα; Εντάξει, δεν λέω, έκανα και εγώ μαλακίες... Αλλά δεν αγάπησα ποτέ κανέναν άλλον παραπάνω από αυτόν και τελικά τι πήρα πίσω; Τίποτα... Θα μου πεις, πάλι πήρα σκέψεις, εμπειρίες... Όμως το μαξιλάρι μου εξακολουθεί να είναι άδειο και η θέση δίπλα μου, επίσης...
Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να ψυχολογήσεις μια συμπεριφορά; Γιατί να μην όλα αυτό και αυτό ίσον το άλλο και τέλος...;
Γιατί να μην μπορείς να τρως όλη μέρα σοκολάτα; Και να πρέπει να αναγκάζεσαι ένα σώρο μαλακίες, που ενώ στα παρουσιάζουν ουαου μετά βγάζουν ένα σωρό προβλήματα και καρκινογόνες ουσίες;
Γιατί να μην έχω δουλειά δλδ και να κάθομαι να ξύνομαι όλη μέρα; Δεν έχω προσόντα εγώ;
Γιατί, γιατί, γιατί.... Γιατί το βράδυ πάντα σου κάνει ένα κεφάλι ΝΑ και δεν σε αφήνει να κοιμηθείς...